Ekkert ferðaveður

Hér í sveitinni, eins og víðar um land er ekta Íslenskt skítaveður, gengur á með dimmum éljum og tilheyrandi jukki.  Ekkert ferðaveður sagt á Mývatnsheiðinni, þar er þæfingsfærð og óveður, ófært hefur verið í Víkurskarðinu í allan dag.  Ekta dagur til að kúra sér heima við undir teppi og una sér við lestur góðra bóka eða að þjálfa sellurnar í því sem þær virðast bestar í .... engu.

Að sjálfsögðu er þá ekki nema helmingur heimilismeðlima innandyra, heimasætan ákvað að best væri (þar sem ekkert ferðaveður er) að skreppa á Tónkvísl sem haldin er í kvöld á Laugum .... sniðugt .... og ákjósanlegasti fatnaðurinn í þessa ferð var að hennar mati kvartbuxur ....  og karluglan ákvað að fara með annari dómgreindarskertri karluglu inná Akureyri .... enn sniðugra

Hundarnir nánast neita að fara út að gera þarfir sínar, en tvífætlingarnir drifu sig á rúntinn !  Geggjað. 

Hvað ætli valdi þessari þörf að vera utandyra þegar skítaveður geysar ?  Sérstaklega er það karlpeningurinn sem virðist fá einhvern fiðring, aðallega í skófluhöndina, þegar veður versnar.  Vita menn ekki að þegar svona er á maður ekki að fara út fyrir hússins dyr, kveikja bara upp í arninum og hafa það kósí, það þarf að kenna körlum að það er í lagi að hafa það kósí og hvað felst í því.  Það er ekkert kósí við að sitja pikkfastur í einhverjum skafli þar sem skyggni er ekkert, standa svo í skaflinum, eða blakta eins og fáni með skófluna, að reyna að moka drusluna upp í einhverjar klukkustundir.  Það er heldur ekkert kósí að liggja svo með lungnabólgu og harðsperrur í öllum mögulegum vöðvum.

Ég ætla bara að kúra mér í stólnum og hafa það notalegt meðan þau berjast við veðurguðina.

Lafðin